Die eerste foto doet vermoeden dat ons #ritualofthesamurai event één groot testosteronfeest was, maar dat viel reuze mee. Sterker nog, na de lunch, een stevige yogasessie, een kickboksles en een flinke circuittraining schoven de heren bijna allemaal aan voor een handmassage of baardbehandeling. Moderne rituelen all over. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Gemaakt door @nigel_vanderhorst @shotsofexpression
6 May 2019 20:19

Die eerste foto doet vermoeden dat ons #ritualofthesamurai event één groot testosteronfeest was, maar dat viel reuze mee. Sterker nog, na de lunch, een stevige yogasessie, een kickboksles en een flinke circuittraining schoven de heren bijna allemaal aan voor een handmassage of baardbehandeling. Moderne rituelen all over. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Gemaakt door  



media options
comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!

leave a comment »
Login
Username

Pin


 

or


Comment:



Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

navigation
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Wat er ook op je af komt, laat je niet afleiden. Maak er wat moois van, lieve mensen! 
video: @kaisafit Die eerste foto doet vermoeden dat ons #ritualofthesamurai event één groot testosteronfeest was, maar dat viel reuze mee. Sterker nog, na de lunch, een stevige yogasessie, een kickboksles en een flinke circuittraining schoven de heren bijna allemaal aan voor een handmassage of baardbehandeling. Moderne rituelen all over. Gelukkig hebben we de foto’s nog. Gemaakt door @nigel_vanderhorst @shotsofexpression Vandaag bezocht ik Paralympisch gouden medaillewinnaar @bibianmentel in het revalidatiecentrum. Haar leven lijkt een boek. Zo’n twintig jaar geleden draaide ze al mee met de Nederlandse top in het snowboarden. Maar een bezoek aan de Olympische Winterspelen van 2002 ging niet door vanwege een tumor in haar been. Dat been werd uiteindelijk geamputeerd, omdat de kanker in het bot zat. Bibian bleef snowboarden, nu als paralympiër en won in 2014 haar eerste gouden medaille. In 2016 kwam de kanker terug. De artsen gaven haar op. Maar in 2018 won ze opnieuw gouden medailles op de spelen. Begin 2019 bleek er wederom een tumor in haar lijf te zitten. In de rug dit keer. De tumor werd verwijderd. Maar de ochtend na haar operatie voelde Bibian haar benen niet meer. Ze verblijft sinds dat moment in het revalidatiecentrum. Inmiddels kan ze weer staan. Morgen mag ze naar huis, vertelde ze stralend. Of ze ooit uit die rolstoel komt is nog niet zeker. Maar ze laat zich door die gedachte niet uit het veld slaan. Ik vermoed dat ze gaat zitskiën, als ze echt nooit meer kan staan. Dan wint ze vast weer goud. Want zo leeft ze. Incasseren, accepteren, vechten, overwinnen. Lachend. En vast ook huilend soms, levend in geleende tijd, zoals ze dat zelf zegt. Maar nooit denkend in beperkingen, altijd in mogelijkheden. Wat kan ik nog wél? Steeds weer de ogen gericht op alle andere aspecten van haar leven, de mensen, dingen en ervaringen die haar zo gelukkig maken. Zo te leven, wat een voorbeeld. Wat een vrouw.
tags
No tags yet

info
shared on
views
3
posted using
direct link
embed