Korsten hebben geen goede naam. Kinderen vertikken het om broodkorsten op te eten en volwassenen laten de rand van de pizza ook vaak liggen. Het klinkt zelfs niet eens lekker: korst. De aangebakken korst van de rijst heet tahdig in Iran, wat letterlijk bodem van de pan betekent. Het is de graal van elk Iraans familiediner en gaat altijd op. Je maakt het door wat extra olie (of geklaarde boter) onderin de rijstpan te gooien, vaak gekleurd met saffraan - Perziës magische kruid - en dan de rijst te laten stomen, terwijl de bodem langzaam aanbakt. Dit klinkt eenvoudig, maar dat is het beslist niet. De kennis en aanpak wordt van moeder op dochter doorgegeven en een goede tahdig vergt veel oefening. De gouden korst is nooit gegarandeerd, want je kan niet spieken of het goed gaat. De Iraanse keuken in Nederland (en in Iran) vind je vooral bij de families thuis. Uit eten draait om spiesen met vlees, zoals op veel plekken in het Midden-Oosten en Centraal-Azië. Ik at deze tahdig dan ook thuis, met de familie van Neda, in Crooswijk, Rotterdam. De moeder van Neda is inmiddels alweer in Iran, om goed te eten met familie en vrienden en natuurlijk om de voorraad kruiden en andere ingrediënten aan te vullen. De tahdig glimt rechtsonder op de foto, de rijst was loobia polo (met boontjes), de salade van komkommer en tomaat heet Shirazi salade en de joghurt saus masto giar. Dank voor de hartelijkheid en de kennismaking met tahdig.
#tahdig #iran #polo #mastokhiar #shirazisalad #perzie