10 KM gewandeld, door de rustige stukken van Amsterdam. Raambezoekjes en stoep bezoekjes bij vrienden die we missen en de baby’s nog niet hadden kunnen zien. 1.5 meter afstand. Met de wagen, soms op de arm omdat die kleintjes de wereld willen zien. We proberen zoveel mogelijk binnen te blijven, maar soms wordt je hart daar zo treurig van en besef je hoe groot de vrijheid was die we missen. We roeien met de riemen die we hebben en er komt weer een zaterdag, dat we zorgeloos over de Noordermarkt kunnen struinen, dat we onze vrienden en familie weer kunnen knuffelen en vastpakken, dat we wijntjes kunnen drinken op de terrassen, dat we aan tafels kunnen zitten met wit linnen en we praatjes kunnen maken met lieve obers, dat we weer kunnen schelden op toeristen die zwalkend op gehuurde fietsen de binnenstad onveilig maken. Tot die tijd knuffelen we onze baby’s en katten maar extra hard en kiezen we de stilste stukken van de stad, zover dat mogelijk is.