''Hoe het is nou om twee jaar achter elkaar zwanger te zijn?'' Dat vragen veel mensen me. Nou er is een mentaal en een fysiek antwoord: Natuurlijk is het voor je lichaam vrij intens, want je bent helemaal slap en verweekt na je zwangerschap en vervolgens krijg je opnieuw hormonen waardoor je nog zwakker wordt, dat heb ik vooral gemerkt aan verslapte bloedvaten wat resulteerde in spataderen die onwijs kriebelen. Daarom heb ik in tegenstelling tot zwangerschap 1 veel aan krachttraining gedaan. Dit hielp vooral om mijn rug en benen sterk te houden en Charlie Fay te kunnen blijven dragen, zelfs nu nog. Daarnaast kreeg ik last van bekkeninstabiliteit, waardoor ik in trimester 3 niet langer dan 10 minuten kon lopen, maar gelukkig leerde ik van mijn super fysio Jody van @defysiostudio dat pijn absoluut niet bij zwanger zijn hoort, en zij heeft me er zo goed als helemaal van af gekregen!
Mentaal gezien was het wel een stuk zwaarder omdat we 10 maanden lang gebroken nachten hadden.  Ja dat was wel even overleven en die verminderde weerstand wat me een longontsteking opleverde was ook niet zo gezellig. Maar aan de andere kant bleek de overgang van ontzwangeren naar weer opnieuw zwanger helemaal niet zo groot. Je zit al vol met alle hormonen die je nodig hebt. Er is maar 1 week geweest dat ik echt compleet in de war was van die nieuwe hormooncocktail. Lekker veel lopen janken en bitchen (🥴 sorry @Jorgruis). Maar verder veranderde er weinig in mijn hoofd. Wat ik wel vreselijk heb gemist is uitgaan. Ik heb welgeteld 3 wijn en 1 ADE feestje meegepakt en toen was het alweer voorbij. En voor iemand die graag even los gaat op de dansvloer was dat wel even afkicken. Uitgaan zonder alcohol moet ook kunnen dacht ik, maar ik voel me zo kwetsbaar met zo'n kleintje in m'n buik dat ik andere mensen niet echt trok. Ik heb wel eens verlangd naar een hoepelrok om me te beschermen haha. Gelukkig heb ik wel zo'n beetje elke ochtend in de keuken staan dansen met mijn 2 liefies.  Achteraf viel h