Voor @menshealthnl interviewde ik Rico en Badr. Beide stukken beginnen met een verhaal over hun vader. “In aanloop naar zijn eerste gevecht om de wereldtitel (2014) stond Rico Verhoeven voor een van de moeilijkste beslissingen van zijn leven. Tot dat moment was zijn vader altijd een van de coaches geweest, een bekend gezicht in de hoek van de ring bij alle gevechten die vooraf waren gegaan aan deze belangrijke kans. Maar het titelgevecht vond plaats in Los Angeles, en Rico verdiende nog niet genoeg geld met zijn sport om twee coaches en een verzorger mee op reis te nemen. Hij zou een van de drie coaches moeten vragen het eigen vliegticket en hotel te betalen. Hoofdcoach Dennis Krauweel moest er bij zijn. Daar was geen discussie over. En John van Dijk, zijn verzorger en krachttrainer eigenlijk ook. Bovendien moest John vrij nemen van zijn werk. Die miste door de reis al inkomen, Rico wilde hem niet vragen dan ook nog eens zijn eigen vliegticket en hotelovernachtingen te betalen. Er zat niets anders op dan zijn eigen vader te vertellen dat hij niet meekon, tenzij hij zijn eigen reis betaalde. Maar Rico’s vader was een trotse man. Hij was er altijd bij geweest, vanaf het allereerste begin. De boodschap viel verkeerd, het voelde alsof hij aan de kant werd gezet. En in de maanden die voorafgingen aan het titelgevecht spraken de twee elkaar niet meer. Bij veel mensen zou zo’n situatie gaan knagen in het hoofd. Afleiden van het gevecht. Emotionele ruis zijn op de lijn. Bij Rico niet. Het zat hem dwars, dat wel. Hij was teleurgesteld en verdrietig. Maar hij zette een knop om, verloor geen moment zijn concentratie. Hij deed wat hij moest doen en won zijn eerste wereldkampioenschap.
‘We hebben dat na het gevecht goed uitgesproken’, legt Verhoeven, nu jaren later, bijna opgelucht uit. ‘Toch is het nooit meer echt goed gekomen. Wel met onze band, niet met die situatie. Het heeft mijn vader dwarsgezeten tot zijn dood.’” Dit is de inleiding. De rest van het stuk lees je nu in Ali Al Ali