Login / Signup
Een nieuwe week. Sta erbij stil hoe bijzonder dat is. Bijt je hartstochtelijk vast in wat je doet. Verzamel mensen om je heen die je beter maken. Breng tijd door met de personen die je dierbaar zijn.
27 Jan 2020 10:35

Een nieuwe week. Sta erbij stil hoe bijzonder dat is. Bijt je hartstochtelijk vast in wat je doet. Verzamel mensen om je heen die je beter maken. Breng tijd door met de personen die je dierbaar zijn. 



media options

comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!

leave a comment »
Login
Username

Pin


 

or


Comment:



Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

navigation
Even geleden liep ik met mijn zoon naar mijn ouders. Hemelsbreed zo’n vijfhonderd meter. We doen er lang over. Toen we de laatste kruising over wilden steken zag ik voor ons een man vallen. Hij zakte in elkaar naast zijn rollator, begon meteen weer op te krabbelen. Dat lukte niet. Samen met een forse Amerikaan hielp ik hem naar de stoep aan de overkant. Hij was op weg naar de synagoge, verderop in de straat, vertelde hij. Pas toen zag ik de gebedskoorden, en begreep ik de zwarte hoed. Abram, heette hij. En ik vond het zelf best grappig toen mijn zoon aan hem voor te stellen; Mozes. Aan het begin van de nieuwe Kerkstraat bleven we samen staan. Mijn zus is Joods, vertelde ik hem. Ze woonde een tijdje in Petach Tikwa, een kleine plaats bij Tel Aviv. Ik betrapte mezelf erop het fijn te vinden die connectie te benoemen. Alsof ik me daarmee kon verontschuldigen voor het opvlammende anti-semitisme in Europa, of andere negatieve sentimenten die in afgelopen jaren weer de kop opsteken. Niet iedereen denkt er zo over, wilde ik ermee zeggen. Ik voel me verwant met het Joodse volk. Ook vanwege mijn opvoeding, een jeugd vol verhalen uit het Oude Testament. Ik heb veel moeite met de politiek die Israël voert in de bezette gebieden. En dat kan dus, moeite hebben met een politiek die in sommige opzichten lijkt op wat de Joden zelf ooit is aangedaan, en je tóch verwant voelen met het volk, de cultuur. Vandaag bood premier Rutte officieel verontschuldigingen aan voor het tekortschieten van de Nederlandse overheid tijdens de Jodenvervolging in de oorlogsjaren. Net als bij de discussie over het slavernijverleden hoor je dan mensen zich afvragen wat je daar nu nog aan hebt, zoveel jaren later. Waarom zo’n officieel excuus nu nog zin heeft. Wie de krant leest weet beter. Met zo’n statement zegt een overheid ook dat het nu anders is. En juist van een regering die niet altijd even begaan is met het lot van minderheden en vluchtelingen, van mensen onder druk, is zo’n statement van groot Een nieuwe week. Sta erbij stil hoe bijzonder dat is. Bijt je hartstochtelijk vast in wat je doet. Verzamel mensen om je heen die je beter maken. Breng tijd door met de personen die je dierbaar zijn. Zag deze bij @fanny_josefine Ik kreeg die bal een keer of zeven in mijn gezicht. Lastiger dan het lijkt.
tags
No tags yet

info
views
2
posted using
Instagram
direct link
http://moby.to/e7prcp
embed