‘Dat vind ik wel leuk, want anders was ik er niet geweest’, antwoordt de 10-jarige Tijmen in het boek The daily life of gay parents. Een fotoboek van @annemariedekkerphotography dat een mooi inzicht geeft in tientallen gezinnen. De beelden zijn anders dan ik van Annemarie gewend ben. Persoonlijker. En omdat ze veel gezinnen in huiskamers en tuinen fotografeert voelt het alsof je bij ze op bezoek bent. Welkom, in soms ronduit burgerlijke huishoudens. Precies dat maakt dit boek zo mooi. Het gewone wordt zo mooi benadrukt in die unieke samenstellingen. En er gaat bijzonder veel liefde van uit.
3 May 2019 08:08

‘Dat vind ik wel leuk, want anders was ik er niet geweest’, antwoordt de 10-jarige Tijmen in het boek The daily life of gay parents. Een fotoboek van dat een mooi inzicht geeft in tientallen gezinnen. De beelden zijn anders dan ik van Annemarie gewend ben. Persoonlijker. En omdat ze veel gezinnen in huiskamers en tuinen fotografeert voelt het alsof je bij ze op bezoek bent. Welkom, in soms ronduit burgerlijke huishoudens. Precies dat maakt dit boek zo mooi. Het gewone wordt zo mooi benadrukt in die unieke samenstellingen. En er gaat bijzonder veel liefde van uit. 



media options
comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!

leave a comment »
Login
Username

Pin


 

or


Comment:



Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

navigation
Mijn koningin is jarig vandaag. 💕 ‘Dat vind ik wel leuk, want anders was ik er niet geweest’, antwoordt de 10-jarige Tijmen in het boek The daily life of gay parents. Een fotoboek van @annemariedekkerphotography dat een mooi inzicht geeft in tientallen gezinnen. De beelden zijn anders dan ik van Annemarie gewend ben. Persoonlijker. En omdat ze veel gezinnen in huiskamers en tuinen fotografeert voelt het alsof je bij ze op bezoek bent. Welkom, in soms ronduit burgerlijke huishoudens. Precies dat maakt dit boek zo mooi. Het gewone wordt zo mooi benadrukt in die unieke samenstellingen. En er gaat bijzonder veel liefde van uit. Vanavond was ik in Friesland voor de dodenherdenking. In Sondel. Kinderen lazen zelfgeschreven gedichten voor over de oorlog (“... de tijd van Hitler en de Joden, en er vielen heel veel doden”...). Na de stilte legden ze rozen bij het graf van een gesneuvelde verzetsstrijder, en bij dat van zijn vrouw. Ik zag tranen opwellen in de ogen van sommige oudere bezoekers. Misschien vanwege het respect dat uitging van die kinderen, zo plechtig met die rozen. Of omdat zo’n moment rond een graf altijd weer aan andere graven doet denken. Aan mensen die er niet meer zijn. Aan dingen die ongezegd bleven, zaken onverricht. 
Onder een donkere wolk die steeds boven het dorp was blijven hangen verscheen een regenboog. Een schoon cliché. Symbool van hoop, en belofte. Alvast voor morgen.
tags
No tags yet

info
shared on
views
3
posted using
direct link
embed