4 May 2019 22:38
Vanavond was ik in Friesland voor de dodenherdenking. In Sondel. Kinderen lazen zelfgeschreven gedichten voor over de oorlog (“... de tijd van Hitler en de Joden, en er vielen heel veel doden”...). Na de stilte legden ze rozen bij het graf van een gesneuvelde verzetsstrijder, en bij dat van zijn vrouw. Ik zag tranen opwellen in de ogen van sommige oudere bezoekers. Misschien vanwege het respect dat uitging van die kinderen, zo plechtig met die rozen. Of omdat zo’n moment rond een graf altijd weer aan andere graven doet denken. Aan mensen die er niet meer zijn. Aan dingen die ongezegd bleven, zaken onverricht.
Onder een donkere wolk die steeds boven het dorp was blijven hangen verscheen een regenboog. Een schoon cliché. Symbool van hoop, en belofte. Alvast voor morgen.
media options
comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!
leave a comment »
tags
No tags yet
info