Noodle soup of noedel soep, pin me er niet op vast. Maar nodig is het, zeker in de winter. Dan wel graag huisgemaakte noodles. Die voor je neus worden getrokken: er staat iemand te stoeien met het deeg net zoals een goede pizzaiolo dat doet. Het is dat het zo goed smaakt, anders zou je zeggen dat het voor het vermaak is. De diversiteit wereldwijd van dit gerecht laat zich nog niet weerspiegelen in Nederland, maar we maken meters. Naast gekende adressen als Tensai (ramen), Cate Dak (Shaanxi noodles) en Urumqi (diverse Oeigoerse noodles) is er nu Yellow River op de Mauritsweg. 
Yellow River maakt één gerecht, zoals gezegd soep met noedels. Nou ja, eigenlijk maken ze zes gerechten: soep met zes verschillende soorten noodles, van fijn, via plat en groot tot diamantvormig (in doorsnee dan). Wat Yellow River bijzonder maakt is het feit dat het eten halal is: zonder varken dus. De bouillon is runderbouillon. Ze serveren Lanzhou La Mian noodles, de beroemde noodles uit het Westen van China, die al eeuwen gelden als versterking voor de reizigers op de zijderoute en inmiddels dagelijkse kost zijn in heel China (en dus erbuiten, zo blijkt). Volgens het menu volgen er nog meer gerechten, maar voorlopig moeten we het hiermee doen en dat is geen straf. Het vleesnat is rijk, de noodles zijn chewy en het geheel vult als een malle. 
De noodle bar is Spartaans ingericht met fel TL-achtig licht, maar kent zo zijn humor, met een groot beeld van noodles bij de ingang en een muur vol met stripfiguren die noodles eten. Het is een zaak die mij trekt en de liefhebbers van noodles die ik er tot nu toe mee naar toe heb getrokken waren ook voldaan. De soep zelf is niet (super goedkoop, maar ik kreeg mijn kom alle keren niet leeg. De drankjes zijn goed betaalbaar en je hebt snel eten. Als je geen vegetariër bent, is dit een fijne plek om snel en smakelijk je maagje te vullen.

#lanzhoulamian #noodles #noodlesoup #debuikvanrotterdam
28 Jan 2020 16:28

Noodle soup of noedel soep, pin me er niet op vast. Maar nodig is het, zeker in de winter. Dan wel graag huisgemaakte noodles. Die voor je neus worden getrokken: er staat iemand te stoeien met het deeg net zoals een goede pizzaiolo dat doet. Het is dat het zo goed smaakt, anders zou je zeggen dat het voor het vermaak is. De diversiteit wereldwijd van dit gerecht laat zich nog niet weerspiegelen in Nederland, maar we maken meters. Naast gekende adressen als Tensai (ramen), Cate Dak (Shaanxi noodles) en Urumqi (diverse Oeigoerse noodles) is er nu Yellow River op de Mauritsweg.
Yellow River maakt één gerecht, zoals gezegd soep met noedels. Nou ja, eigenlijk maken ze zes gerechten: soep met zes verschillende soorten noodles, van fijn, via plat en groot tot diamantvormig (in doorsnee dan). Wat Yellow River bijzonder maakt is het feit dat het eten halal is: zonder varken dus. De bouillon is runderbouillon. Ze serveren Lanzhou La Mian noodles, de beroemde noodles uit het Westen van China, die al eeuwen gelden als versterking voor de reizigers op de zijderoute en inmiddels dagelijkse kost zijn in heel China (en dus erbuiten, zo blijkt). Volgens het menu volgen er nog meer gerechten, maar voorlopig moeten we het hiermee doen en dat is geen straf. Het vleesnat is rijk, de noodles zijn chewy en het geheel vult als een malle.
De noodle bar is Spartaans ingericht met fel TL-achtig licht, maar kent zo zijn humor, met een groot beeld van noodles bij de ingang en een muur vol met stripfiguren die noodles eten. Het is een zaak die mij trekt en de liefhebbers van noodles die ik er tot nu toe mee naar toe heb getrokken waren ook voldaan. De soep zelf is niet (super goedkoop, maar ik kreeg mijn kom alle keren niet leeg. De drankjes zijn goed betaalbaar en je hebt snel eten. Als je geen vegetariër bent, is dit een fijne plek om snel en smakelijk je maagje te vullen.

#lanzhoulamian #noodles #noodlesoup #debuikvanrotterdam 



media options
comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!

leave a comment »
Login
Username

Pin


 

or


Comment:



delivers the sports of the future now | publisher of sportnext.nl | sports visionary - trend watcher - nextspeaker

web www.tyrsday.com

navigation
Als vier dagen Horecava je iets leert is het wel dat je er niet heen moet om goed te eten. Niet per se verrassend, het is immers een beurs en geen restaurant (ook al is het een beurs voor restaurants). Wat een feest is het dan als je in de avond wel echt kan eten. Ik at goed in het Hotel V waar ik sliep, goed thuis bij mijn vriend en bon bistronoom Thomas en best met mijn broer Alewijn en zijn fine dining maat Boudewijn in Wils. 
Wils zit in het uiterste hoekje van Amsterdam, nog net binnen de ring, waar iedereen gouden bergen voorziet (hoi Zuidas), maar waar restaurants uitbaten anno 2020 nog niet meevalt. Zo niet Wils, dat met cateraar Vermaat achter de cijfers en chef Joris Bijdendijk achter de culinaire - “Low” - visie, dag op dag ramvol zit sinds de opening halverwege 2019. 
Je proeft Joris overal terug, maar het is geen Rijks. De Australische schwung van chef Erwin en de jaren bij The Dylan van chef Friso geven de gerechten een bredere kijk. Werelds Hollandse smaken. Die smaken worden met bravoure en spektakel in de gerechten gevlamd. Het restaurant is lang en smal, eerder vormgegeven als een baan om te hink-stap-springen dan als een basketballveld. De keuken zit uitgestrekt aan de lange zijde. Veel gasten kunnen zo aan de chefs table zitten. Alwaar de chefs en sommeliers je continu van aandacht en uitleg voorzien.

Ik at het menu in vier gangen. A&B naast me kozen à la carte, wat het geheel nauwelijks duurder maakt. Mijn favoriet was bijgaande combinatie van hamachi en uiensoep. En niet vanwege de Hollandse kweekvis die als sashimi goed maar wat keurig was uitgevoerd en overigens fijn combineerde met de soep. Wel vanwege de intense uiensoep: een plantaardige bouillon uit eindeloos geroosterde uien aangemaakt met onder meer extra vierge zonnebloemolie uit Amsterdam. 
Ik proef hem vier dagen later nog.

#debuikvanamsterdam #wils #olympisxhstadion #horecava Noodle soup of noedel soep, pin me er niet op vast. Maar nodig is het, zeker in de winter. Dan wel graag huisgemaakte noodles. Die voor je neus worden getrokken: er staat iemand te stoeien met het deeg net zoals een goede pizzaiolo dat doet. Het is dat het zo goed smaakt, anders zou je zeggen dat het voor het vermaak is. De diversiteit wereldwijd van dit gerecht laat zich nog niet weerspiegelen in Nederland, maar we maken meters. Naast gekende adressen als Tensai (ramen), Cate Dak (Shaanxi noodles) en Urumqi (diverse Oeigoerse noodles) is er nu Yellow River op de Mauritsweg. 
Yellow River maakt één gerecht, zoals gezegd soep met noedels. Nou ja, eigenlijk maken ze zes gerechten: soep met zes verschillende soorten noodles, van fijn, via plat en groot tot diamantvormig (in doorsnee dan). Wat Yellow River bijzonder maakt is het feit dat het eten halal is: zonder varken dus. De bouillon is runderbouillon. Ze serveren Lanzhou La Mian noodles, de beroemde noodles uit het Westen van China, die al eeuwen gelden als versterking voor de reizigers op de zijderoute en inmiddels dagelijkse kost zijn in heel China (en dus erbuiten, zo blijkt). Volgens het menu volgen er nog meer gerechten, maar voorlopig moeten we het hiermee doen en dat is geen straf. Het vleesnat is rijk, de noodles zijn chewy en het geheel vult als een malle. 
De noodle bar is Spartaans ingericht met fel TL-achtig licht, maar kent zo zijn humor, met een groot beeld van noodles bij de ingang en een muur vol met stripfiguren die noodles eten. Het is een zaak die mij trekt en de liefhebbers van noodles die ik er tot nu toe mee naar toe heb getrokken waren ook voldaan. De soep zelf is niet (super goedkoop, maar ik kreeg mijn kom alle keren niet leeg. De drankjes zijn goed betaalbaar en je hebt snel eten. Als je geen vegetariër bent, is dit een fijne plek om snel en smakelijk je maagje te vullen.

#lanzhoulamian #noodles #noodlesoup #debuikvanrotterdam Utrecht maakt een food renaissance door, zoals Rotterdam dat tien jaar geleden overkwam. Een club ondernemers drukt daarbij extra haar stempel op de stad. Chique als het uitkomt en vooral voor iedereen als het kan. Hun prijswinnende concept de Street Food Club opent binnenkort in Breda (en meerder steden staan in de startblokken). De vorig jaar geopende Rum Club zet per avond de meeste cocktails van Nederland om. 
En nu is er Ruby Rose: een posh wijnbar in een klaterend jugendstilpand met dito overvloedig interieur. De naamgevende rozen hangen in vele honderden (allemaal nep, maar goed gedaan) boven de bar die bijna door de hele zaak strekt. Het woord eyecatcher doet de bar en florale aankleding tekort. De bar voelt volwassener aan dan haar street food en rum zusjes, maar voor de rest zijn de goede elementen van die concepten behouden: groot doch intiem, geen reserveringen, goed eten in porties om te delen, betaalbaar, zeer attent en kundig personeel.

De wijnkaart biedt volop keuze en is divers met een indeling die (ook) gericht is op mensen die niet zo handig met wijn zijn. We hebben ons dwars door de afwisselende, licht avontuurlijke, maar zelden echt verrassende menukaart heen gegeten en waren niet teleurgesteld. Unaniem kozen we deze venkel met citroen, tijm en gepofte boekweit tot winnaar van de avond. 
#debuikvanutrecht #rubyrose #wijnbar
tags
No tags yet

info
shared on
views
2
posted using
direct link
embed