Login / Signup
16 Jan 2020 22:04

Vijf jaar door  



media options

comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!

leave a comment »
Login
Username

Pin


 

or


Comment:



Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

navigation
Dit is Diana Nyad. Op haar 28e deed ze een eerste poging om van Cuba naar Amerika te zwemmen, door een wilde Oceaan met haaien, kwallen, een stevige wind en onvoorspelbare stromingen. Het lukte haar niet, maar een paar jaar later verzamelde zij opnieuw een team van wetenschappers en begeleiders en probeerde het een tweede keer. Weer lukte het haar niet de Amerikaanse kust te bereiken. Er volgde nog twee officiele pogingen. Jaren later. Media op de been, een heel circus rukte uit om de pogingen van die vastberaden sportvrouw vast te leggen. Pas de vijfde poging was Nyad succesvol. Ze was 64. Toen een journalist haar vroeg hoe het nou toch kon dat zij die vijfde keer wel succesvol was, en al die eerdere keren niet, antwoordde Nyad dat ze een betere atleet was die laatste keer. Mentaal, vroeg de interviewer. Zowel mentaal als fysiek, zei ze toen. Aan dat verhaal denk ik zelf regelmatig nu ik richting de 50 ga. Maar ook als mensen mij een vraag stellen over trainen die begint met ‘denk je dat je op mijn leeftijd nog...’. Diana Nyad leverde een unieke prestatie. Maar laat je leeftijd geen obstakel zijn. Kijk naar wat je wél kunt, en je mag erop vertrouwen dat je op elke leeftijd nieuwe dingen kunt leren, op elke leeftijd een ontwikkeling door kunt maken. En in veel gevallen zelfs grenzen kunt verleggen die eerder onbereikbaar leken. Vijf jaar @vondelgym door @paulteravest Volgende maand verhuizen we. Voor het eerst sinds ruim twintig jaar de stad uit. Of voor Room zelfs voor het eerst in haar leven. Als ik dat zo opschrijf klinkt het groter dan het voelt. We blijven op fietsafstand. En voor mijn werk ben ik dagelijks in de stad. Maar toch, steeds als we ons nieuwe huis bezoeken merk ik wat de natuur, de ruimte met ons doet: Zodra we op het erf zijn beginnen Bobby en Mozes te rennen. Ze klimmen op de hekken, kijken naar de dieren. En hoewel wij niet hadden gedacht ons geliefde Amsterdam ooit nog te verlaten, en we beide ook voordelen zien aan kinderen opvoeden in een stad, voelt het toch alsof we op die nieuwe plek al thuis zijn. Alsof het vanzelfsprekend is dat wij nu deze stap zetten. Kiezen voor drukte als je dat wil, maar leven in rust. In plaats van andersom, zoals het eerder altijd was. We verheugen ons enorm, genieten van alle nieuwe perspectieven. Met nog meer dieren om ons heen, eigen groenten en fruit in de tuin, Romy leeft zich uit op het interieur, er is een logeerplek voor familie en vrienden. Soms kijken we elkaar aan en kunnen we ons niet voorstellen dat het echt gebeurt. Deze droom. Dat zeggen we dan hardop. Onze vrienden lachen ons soms uit om die eigenschap; het benadrukken van de positieve dingen. Ook de kleine gebeurtenissen, een sfeer, een moment. Of zoals op deze foto.. een mooi uitzicht dat straks permanent is.
tags
No tags yet

info
shared on
views
7
posted using
Instagram
direct link
http://moby.to/dh3egw
embed