19 Jan 2020 20:21
Volgende maand verhuizen we. Voor het eerst sinds ruim twintig jaar de stad uit. Of voor Room zelfs voor het eerst in haar leven. Als ik dat zo opschrijf klinkt het groter dan het voelt. We blijven op fietsafstand. En voor mijn werk ben ik dagelijks in de stad. Maar toch, steeds als we ons nieuwe huis bezoeken merk ik wat de natuur, de ruimte met ons doet: Zodra we op het erf zijn beginnen Bobby en Mozes te rennen. Ze klimmen op de hekken, kijken naar de dieren. En hoewel wij niet hadden gedacht ons geliefde Amsterdam ooit nog te verlaten, en we beide ook voordelen zien aan kinderen opvoeden in een stad, voelt het toch alsof we op die nieuwe plek al thuis zijn. Alsof het vanzelfsprekend is dat wij nu deze stap zetten. Kiezen voor drukte als je dat wil, maar leven in rust. In plaats van andersom, zoals het eerder altijd was. We verheugen ons enorm, genieten van alle nieuwe perspectieven. Met nog meer dieren om ons heen, eigen groenten en fruit in de tuin, Romy leeft zich uit op het interieur, er is een logeerplek voor familie en vrienden. Soms kijken we elkaar aan en kunnen we ons niet voorstellen dat het echt gebeurt. Deze droom. Dat zeggen we dan hardop. Onze vrienden lachen ons soms uit om die eigenschap; het benadrukken van de positieve dingen. Ook de kleine gebeurtenissen, een sfeer, een moment. Of zoals op deze foto.. een mooi uitzicht dat straks permanent is.
media options
comments
There are no comments yet, be the first one to leave a comment!
leave a comment »
tags
No tags yet
info