Login / Signup
stream
mentioned in

Show stream as

Dit is mijn moeder. Achter in de zeventig. Tot een paar jaar geleden had ze nooit een gewicht aangeraakt. Toen wij jong waren ging ze wel eens hardlopen. In de tijd dat je dat nog joggen noemde. Ze eet vers en gevarieerd. Verder wandelt ze al jaren elke dag. Stevig ook. Je moet je best doen om haar bij te houden. Sinds een paar jaar volgt ze de krachttraining voor vijftigplussers bij ons in de gym. Functioneel trainen. Ze geniet daar enorm van, neemt vriendinnen mee. Enkele dagen geleden kwamen mijn ouders bij ons thuis op bezoek. Voor het eerst sinds het begin van de quarantaine. Ze zag de Kettlebell in het gras liggen, liep er naartoe en deed een setje deadlifts. Ik mis het trainen met gewichten, zei ze met een bescheiden glimlach. Later realiseerde ik me dat ik dat het allermooist vind aan een gym hebben. Die voldoening op het gezicht van mensen die hun grenzen verleggen, nieuwe dingen leren, samen ergens doorheen gaan. Ik mis die gezichten. Mis de gym, en de dynamiek die daarbij hoort. En dan mijn moeder... Het is nooit te laat om ergens mee te beginnen.
Romy is jarig. Toch een beetje Koninginnedag nog. 💕 foto: @latoyavandermeeren
Nog een paar oefeningen met een boek (swipe). Voor de core/buikspieren deze keer. Met het moederboek van @ninapierson dat lekker zwaar is.
Woon in het buitengebied dus draag natuurlijk alleen nog maar hoeden nu. foto: @milangino
behendigheid- en gripoefeningen met een boek. In dit geval De nieuwe rivier, van Eva Meijer. Ook aan te bevelen om gewoon te lezen.
De persconferentie van @minpres gisteren was zowel een versoepeling als een aanscherping. Een knap evenwicht, moet ik toegeven. Want je zal nu maar moeten beslissen wat nu echt méér druk op de zorg gaat zetten; een toenemend aantal Coronabesmettingen als je de richtlijnen versoepelt óf een langdurig gebrek aan beweging bij miljoenen mensen, een sociaal isolement zonder het ventiel van kunst, evenementen, sport, verzorging en horeca dat normaalgesproken even opengezet kan worden om mensen mentaal en fysiek stabiel te houden. Ik denk dat iedereen aanvoelt dat het kantelpunt bij die beslissing misschien wel bereikt is. Dat er economisch en maatschappelijk klappen geïncasseerd worden die het moeilijk maken te blijven gehoorzamen. In andere landen zie je mensen de straat al opgaan, zoals op deze beelden uit Amerika. En als ondernemer begrijp ik de angst, de woede om afhankelijkheid en de onmacht minder middelen te hebben om het hoofd boven water te houden. Maar toch sta ook ik achter de koers van de overheid en hoop ik dat iedereen haar of zijn best blijft doen samen sterk uit deze crisis te komen. Blijf vanuit huis werken, blijf bewegen, zoek elkaar vooral digitaal op. Blijf je verplaatsen in de kwetsbare landgenoten, in de mensen die zo staan te beuken aan het front, in het ziekenhuis en verzorgingstehuizen. We zijn veerkrachtig. We hebben altijd weer ideeën. Aan compassie mag geen prijskaartje hangen. Blijf optimistisch, en zoek naar mogelijkheden die er ondanks alles tóch ook echt wel zijn. Hou vol, lieve mensen!
Leuke nieuwe uitdaging. Duurde even (swipe), maar uiteindelijk tóch gevangen.
Een nieuwe week, ondanks alles tóch ook vol mogelijkheden. De grens ligt zelden waar je hem vermoedde. Maak er iets moois van, lieve mensen! Video: @bubbiegolf
Animal Farm. Alle oefeningen hebben een dierennaam (swipe) 1. Cat / Cow 2. Donkey kick hamstring curls 3. Inch worms 4. Seal rolls 5. Frog leaps 6. Duck walk 7. Bear crawl 8. Showpony 9. Starfish burpees
Trainen met kussens. Vooral veel core werk. Swipe voor alle oefeningen.
Trainen met een stoel (swipe voor alle oefeningen).
Vijf wat minder gebruikelijke oefeningen met de Kettlebell.
Hoewel ik het heel moeilijk vind dat we mijn ouders niet kunnen bezoeken, en ook de rest van onze familie al een tijdje niet in het echt gezien hebben, verbaas ik me erover hoe snel je went aan zo’n quarantaine. De dagen lijken langer, de kaasschaaf ging langs mijn to-do lijsten, er zit een fijn nieuw ritme in de week. Ik las een artikel over kunstenaars die prachtig werk maakten in quarantaine of gevangenschap. Klimt, Munch, Holbein. Oscar Wilde schreef De Profundis vanuit zijn kerker. Shakespeare kwam onder meer met MacBeth op de proppen terwijl iedereen thuis bleef uit angst voor de pest die moordzuchtig door de Engelse straten trok. Nou zullen we straks niet allemaal met dat soort wereldberoemd en tijdloos werk onze huizen weer uit komen, maar het dwingt je wel na te denken over de mogelijkheden. Zelfs in de kleinste kamer kun je nog van alles doen, bedenken, maken, schrijven. In isolement heb je meer tijd, daar komt het op neer. En een gebrek aan tijd was voor veel van ons altijd de reden dat er dingen bleven liggen. Die plint die al een tijdje loszat. Dat boek dat je nog wilde lezen. Of schrijven misschien zelfs. De handstand leren. Arabisch. Een gewoonte maken van meditatie, of van een wekelijkse wandeling met je gezin, je partner. Een vast moment in je agenda zetten waarop je je ouders en vrienden belt. De zoomvergadering als regulier onderdeel van je werk. Herdefiniëren hoe je omgaat met social media, whatsapp en e-mail. Dit is het moment. Dit is je tijd. Kortom; wees als Edward Hopper, maak van isolement, ondanks alle schaduwzijden, tóch ook iets moois (swipe voor een paar van mijn favoriete Hoppers).
Een nieuwe week, ondanks alles tóch ook vol mogelijkheden. Beweeg een beetje mee met de nieuwe situatie in quarantaine, forceer de dingen niet. Maak er wat moois van, lieve mensen! video: @aaron_hakala via @houseofhighlights
Wat een schitterende dag. Precies zoals deze is er nooit één geweest. Aan die, nu vrij vertaalde, regel uit een gedicht van Maya Angelou moest ik denken toen ik Bobby hier minuten lang naar die koeien zag kijken. Elke dag is anders. Elk moment de moeite waard. Ik maakte al een paar keer aanstalten om door te lopen. Die koeien deden verder ook niets, ze lagen daar maar. Te herkauwen in de zon. Maar Bobby zag ze nooit eerder van zo dichtbij. Kinderen hebben dat enthousiasme voor een nieuwe dag van nature, lijken veel beter te beseffen hoe bijzonder het eigenlijk is om steeds weer een nieuwe dag te beleven. Ze rennen hun bed uit ‘s ochtends. Waar volwassenen moeten oefenen om dankbaar te zijn voor elke dag, trainen om naar de dingen te kijken alsof we ze voor het eerst zien, verwondering in veel gevallen weer aan moeten leren, is het bij kinderen vanzelfsprekend. Ik denk wel eens dat je kinderen krijgt om van ze te leren. En dat je mag hopen dat het ooit ook een beetje andersom zal zijn.
Trainen met je bank (swipe voor alle oefeningen).
trainen met een bal.
Deze uitdaging gaat rond. Ik kreeg hem heel veel toegestuurd afgelopen dagen. Inmiddels gaan er ook overhemden uit, broeken, een heel kostuum. Het leuke is dat je hem goed makkelijker kunt maken door minder rechtop te gaan staan. Probeer het bijvoorbeeld eerst eens in een plank houding. Als dat lukt zet je de voeten bij een volgende poging tegen de muur, en dan steeds wat hoger. Tot je uiteindelijk zoals @brendakoolhaas die muur niet nodig hebt, maar in een echte handstand t-shirts, en sokken uit kunt trekken. Leuk om mee aan de slag te gaan. Veel plezier!
Dit was vanmorgen in de tuin. Wij wonen hier nog niet zo lang. Zien elke dag nog dingen voor het eerst. De bomen in de mist vandaag. In één van de kranten las ik afgelopen weekend een stuk over een expeditie door je eigen huis. Als een soort meditatie, door echt goed te kijken en luisteren. De schrijver van het stuk bekeek de muren van zijn woning, barstjes en gaten. Luisterde naar de geluiden die een huis maakt. Lucht in de radiatoren, een krakende plank in de vloer. En dan overal bij stilstaan, even tot je door laten dringen. Dit is mijn omgeving. Zo opgetikt klinkt het wat zonderling. En bij een quarantaine ligt, in ieder geval in film en literatuur, al snel de krankzinnigheid op de loer. Maar toch, als je bij die grote groep mensen hoort die behoefte heeft aan wat rust in het hoofd, een goede mentale gezondheid, is dit een laagdrempelige manier om te (beginnen met) mediteren. Of met het bekwamen van je vermogen om te observeren. In de tuin werkt het ook goed, merkte ik vanochtend. Zelfs met een jonge hond in de buurt.
Trainen met een elastiek (en een bezem). Je hebt geen fitnessmateriaal nodig om thuis goed te trainen. Maar als je tóch iets aan wil schaffen is zo’n elastiek een absolute aanrader.
De jongen bij de ingang van de supermarkt stond hoofdschuddend iemand na te kijken. Elke bezoeker moest een winkelwagen meenemen. Degene vóór ons had dat geweigerd en was met een eigen mandje doorgelopen. Ik dacht aan een video op instagram waarin een winkelbediende een onbeschofte klant knock-out beukt. Hij kwam van buiten beeld uit het gangpad met de zoutjes vliegen en ramde de nietsvermoedende klant tegen de vlakte. Maar de sfeer was er bij ons niet naar, zo’n knokpartij in de winkel. De mensen zijn deze weken in drie groepen in te delen. Een groot deel is bang. Ze kijken je niet aan. Alsof het virus ook door oogcontact verspreid kan worden. Er is de groep die zich zwijgend aan de regels houdt, de situatie ziet als een noodzakelijk kwaad waar we samen doorheen moeten. En je hebt de mensen die relativeren. Ze maken een grapje als je met een cirkel om ze heen loopt, doen alsof het een dansje is. Zo moet het nu hè, lachen ze er verontschuldigend bij. Meer dan anders vraag ik me af welke factoren bepalen hoe iemand zich nu in het openbaar gedraagt. Vandaag hoorde één van mijn beste vrienden dat zijn vader kanker heeft. Hij mag hem geen knuffel geven. Een collega verloor vorige week een oom aan het virus. In mijn vriendengroep vallen ondernemers om. Hoe lopen zij nu door de supermarkt? Later vandaag zag ik meer dan dertig zwanen op het water achter ons huis. Ik had er nog nooit zoveel tegelijk zien zwemmen. Hadden wij nimmer nog zwanen gezien, zouden wij hen op het water ontwaren, citeert mijn moeder altijd als ze een zwaan ziet zwemmen. Ik zoek de rest van dat gedicht op, want ken zelf alleen die regels die mijn moeder al een leven lang herhaalt. O, wij zouden van vreugde vervaren, gaat het gedicht verder. Lachen en schreien misschien. En dan; Hadden wij nimmer nog zwanen gezien, vlogen zij over met ruisende slagen, o, wij zouden dit duister verjagen- eindelijk bevrijd zijn misschien.
Een nieuwe week, ondanks alles tóch ook vol mogelijkheden. Blijf buiten de deur op afstand. Maar zoek elkaar thuis juist op. Doe dingen samen. Wees creatief. Maak er wat moois van, lieve mensen! video: @yogachannel
Met een Swiss ball kan je echt heel veel oefeningen doen. Hier een serie voor je core (swipen). Dit type bal kun je in allerlei prijscategorieën vinden. Ook handig als bureaustoel.
Elke dag na de lunch ga ik wandelen. Het is één van de ankers in mijn dag. Ik ben geen impulsief mens. Mijn dagen bestaan uit routines. Door die structuur creëerde ik wel altijd de ruimte voor impulsiviteit, voor onvoorziene momenten. Maar nu was het zoeken naar een nieuw ritme, die eerste quarantaineweken. Ik had daar veel meer moeite mee dan verwacht. Deze week kwam er eindelijk rust in de dagen. De eerste uren breng ik door met de kinderen. Van 6 tot 9 meestal. Na het ontbijt ga ik aan het werk. Er is nu geen verschil meer tussen weekend- en werkdagen. We lunchen samen. Daarna gaat Mozes even slapen. Dan ga ik wandelen met de hond. Als er daarna nog tijd over is werk ik wat, en ik train sowieso elke dag een half uur tot drie kwartier. Naast de kranten kies ik twee online nieuwsbronnen die ik drie keer per dag check, om niet meegesleurd te worden in de lawine aan nieuws overal. Instagram, whatsapp, mail ‘doe’ ik ook op een paar vaste momenten per dag. De middag brengen we door als gezin. Nu de dagen mooier worden vooral buiten. Soms wandelt er iemand mee, zoals vandaag. Na het avondeten doen we de kinderen samen in bad, en voor het slapen gaan vertel ik ze nog een verhaal. Omdat de middagen wegvallen, werk ik daarna meestal nog een half uur, of net iets langer. De laatste uren van de dag brengen Romy en ik samen door. Lezend, pratend, series verslindend. We slapen net vóór tienen. Zo ontstaat toch weer een ritme. Een houvast. Ruimte.

« 1 2 3 4 ... 91 »

Last mentioned in:

All mentions »

Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

View posts on map
statistics

  • friends:

    0

  • followers:

    88

  • total posts:

    2180


calendar

friends

no friends, let's find some!

show all »