Login / Signup
stream
mentioned in

Show stream as

Hé, van het Jeugdjournaal, riep een kind in een provinciekerk een keer toen we daar met onze familie vlak voor de dienst begon de bank in schoven. Ze doelde op mijn Surinaamse schoonzus. En hoewel de moeder van het meisje haar stevig in de arm kneep, en blozend van schaamte een verontschuldiging fluisterde, dacht ik vooral; wat mooi dat dit meisje dankzij het Jeugdjournaal voor het eerst in “aanraking” was gekomen met een Nederlander die niet haar eigen huidskleur had. Ik moest er weer aan denken toen ik vanmiddag de nieuwe @boekwijzer tip opensloeg. Julian is een zeemeermin. Een heerlijk kinderboek dat de schoonheid van diversiteit en de onvoorwaardelijke liefde van een oma laat zien zonder het echt te benoemen. Weinig woorden dus. Prachtige illustraties. Nu ik zelf kinderen heb ben ik mij nog veel meer bewust van die schitterende functie van literatuur en film. Spelenderwijs inzichten geven. De kracht van verhalen en beelden. Het plezier van fantasie. Vanmiddag dansten wij hier met z’n vieren als een school zeemeerminnen door het huis. (Oh, en @boekwijzer is een absolute aanrader natuurlijk!)
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Spring erin met enthousiasme. Maak er wat moois van, lieve mensen. Video: @evanungar
Na de zomervakantie gaan we weer van start met @vondelgym Youngsters, onze lessen voor kinderen en jongeren. Kids CrossFit, kickboksen, Bootcamp, Turnen, Dans en Taekwondo van 4-7, 8-12 en 12-17. Daarnaast organiseren we vanaf eind augustus meerdere dagen per week naschoolse activiteiten. En mooi nieuws; ook dit nieuwe seizoen mogen alle Amsterdamse jongeren in het bezit van een stadspas kosteloos meedoen. Het rooster vind je op de Vondelgym website, en via de link in mijn stories. We vullen dat in de komende weken nog aan. Voor meer informatie kun je mailen naar youngsters@vondelgym.nl
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Er is altijd een oplossing, of een uitweg. Blijf zoeken en proberen. Maak er wat moois van, lieve mensen. video: @thebartlife
Het trucje van de overheid om de nieuwe wet voor gezichtsbedekking ook te betrekken op andere gezichtsverhullers heeft niet gewerkt. Vooralsnog zwijgen de integraalhelmdragers. En het zou kunnen dat liefhebbers van de bivakmuts nog in actie komen als de eerste vorst straks in de nachten kruipt. Maar waarschijnlijk is het niet. Die nieuwe wet is een gedeeltelijk verbod. Alleen van toepassing in openbare ruimtes als ziekenhuizen, overheidsgebouwen, scholen en het Openbaar vervoer. Op straat mag je je gezicht gewoon blijven bedekken. Als je het zo opsomt lijkt het mee te vallen. Toch barstte gisteren de discussie los. Soms zinvol, zoals het gesprek dat ik zag tussen een feministe die vond dat mannen nu maar eens op moeten houden te bepalen wat vrouwen wel en niet mogen doen of dragen, en een Iraanse vluchtelinge die haar leven op het spel had gezet om van elke variant op de sluier af te zijn. Maar vaak was het debat voorspelbaar. Het wordt pas interessant als je het feitelijk bekijkt. Een democratische overheid bemoeit zich met de kledingkeuzes van haar burgers. Dat is enorm. Een ferme tik voor de vrijheid. En dat in de week dat Nederland de diversiteit viert. Iedereen mag hier zijn wie zij of hij wil zijn. Eruit zien hoe zij of hij wil. Het was wachten op de mensen die vorige week nog riepen dat niemand zich mag bemoeien met de teksten op de Zwarte Cross. Er moeten daar toch een paar personen hebben gelopen die wel eens met hun integraalhelm op een overheidsgebouw in wandelen. En zelfs als ze dat nooit doen. ze zouden het in ieder geval toch moeten mógen. Maar ze zwegen. Ik dacht aan de keer dat ik met Lorena, een boerka dragende deelnemer aan één van mijn programma’s, door een grote stad liep. We negeerden met moeite de opmerkingen en verwensingen. Hoe vaak worden boerkadragende Nederlanders agressief benaderd? En hoe vaak zou het andersom gebeuren? Je hoeft het niet eens te zijn met de beslissing een boerka te dragen. Je kan het een moeilijk fenomeen vinden. Maar
Architecten @rrael en @vasfsf bouwden een wipwap, dwars door de muur die nu op de grens tussen de VS en Mexico staat. Een paar zelfs. Voor de interactie, maar ook als symbool; actie aan de ene kant heeft directe gevolgen aan de andere kant. Als je zoekt op de hashtag #borderwallasarchitecture kom je prachtige beelden tegen. Ontroerend, schrijnend én hoopvol tegelijk.
The Ritual of Samurai event, Vondelgym x Rituals
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Zoek de grenzen op. Ze liggen meestal verder dan je dacht. Maak er wat moois van, lieve mensen!
💕
Ons @vondelgym team vertegenwoordigt Nederland begin augustus op de CrossFit Games in Madison, Wisconsin (wereldkampioenschappen). De voorbereiding begon in januari. @marktuitert maakte daar een mooie docu over (link in mijn stories), waarin je goed meekrijgt hoe diep deze atleten gaan om mee te strijden op het hoogste niveau. Mark’s @firstenergygum is één van de partners van het team. Daar zijn we ontzettend blij mee. En ook met deze docu. Mooi werk FIRST, en go team!
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Doe wat je doet vol overgave. Maak er wat moois van, lieve mensen!
Op de socials word je dagelijks geconfronteerd met het leven, de visie en de mening van derden. Dat kan inspireren, maar ook demotiveren. Of zelfs gaan knagen in je hoofd. Een paar dingen die mij persoonlijk helpen in het omgaan met vervelende reacties of haters. 1. Bedenk dat een ander niet naar jouw leven kijkt zoals jijzelf, maar vanuit een eigen leven, waarin van alles omgaat. Mensen zien de dingen niet zoals ze zijn, ze zien de dingen zoals zij zelf zijn. 2. Vraag je bij nare berichten of flauwe vormen van kritiek af of degene die de comments tikte zich in dezelfde arena begeeft als jij. Nemen ze risico, stellen ze zich kwetsbaar op? Iedereen met zo’n afgeschermd privé profiel valt af. Neem alleen kritiek ter harte van mensen die het beste met je voor hebben. Die kunnen meedogenloos zijn vanuit liefde. En dat is goed. 3. Reageer nooit op zogenaamde prikkers. Nooit. De opmerking krijgt pas impact als jij die een podium geeft. Voor iemand die erop uit is je van alles te ontlokken is doodzwijgen het meest frustrerende scenario. En ja, dat geldt ook voor die ‘maar andere mensen lezen dit ook, ik moet dit onrecht corrigeren-gedachte’. Een quote op je feed plaatsen is meestal niet zo sterk. Don’t be a Facebook dad, zegt mijn vrouw tegen mij als ik soms zoiets overweeg. Maar de gedachte erachter is vaak wel relevant. Je werd niet voor niets door die woorden van een ander geraakt. Werk ze uit. Leg uit waarom je die quote zo mooi vindt. Neem hem desnoods over in je tekst, en kies er een meer persoonlijke foto bij. In het geval van dit stuk, denk ik steeds aan dat citaat over het gunnen van succes. Dat anderen complimenteren en feliciteren nooit, maar dan ook nooit iets wegneemt van jouw eigen ‘succes’ of ‘geluk’, wat die termen ook voor je mogen betekenen. Dus bemoedig, gun, strooi met complimenten, inspireer, motiveer, wees lief.
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Houd het speels. Maak er wat moois van, lieve mensen! video: @fanny_josefine
Sieraad uit de @annaninanl collectie van mijn vrouw gepikt.
In één van de boeken van Herman Brusselmans komt een personage voor dat er een sport van maakt zo dicht mogelijk bij de deur van zijn bestemming te parkeren. Het is meer dan 20 jaar geleden dat ik dat boek las, De terugkeer van Bonanza. Maar ik dacht er vaak aan terug, als ik naar een plekje zocht om mijn fiets neer te zetten, of om mijn auto te parkeren. Ik ging niet zover als Guggenheimer, dat personage, maar toch bleef ik altijd zoeken tot ik heel dichtbij de ingang van mijn bestemming stond. Soms fietste ik even terug, of cirkelde in de auto nog een rondje over de gracht. Van @erikscherder hoorde ik dat zoiets normaal is, dat het voortkomt uit een diepgewortelde luiheid in ons DNA. De oermens wist niet wanneer er weer gegeten werd, dus spaarde zoveel mogelijk de krachten na een maaltijd. Staan we in een winkelcentrum voor de keuze de roltrap of de gewone trap te nemen, dan pakken we de roltrap. De lift of die deur naar het trappenhuis? De lift. In de trein of een wachtruimte willen we zitten. We kiezen de makkelijke weg. Ik heb dat een paar jaar geleden veranderd. Mijn auto zet ik in de uiterste hoek van het parkeerterrein, zodat ik nog even kan lopen. Ik neem de trap, en als ik echt heel hoog in het gebouw moet zijn neem ik de trap in ieder geval 3 of 4 verdiepingen en daarna pas de lift. Mijn fiets zet ik in een rek buiten de drukte, waar ook nog eens veel meer plaats is. Vandaag telde ik mijn stappen van de plek waar ik mijn fiets vastzette tot dat drukke deel waar alle andere fietsen stonden. 32 waren dat er. Zo’n 30m dus. En ineens dacht ik, we doen dat niet vanwege die afstand. Wat is nou 30 meter? We doen dat omdat we op de automatische piloot staan. Denken er niet over na, dan neemt die natuurlijke programmering het over. Ik schep er een bijna kinderachtig genoegen in dat patroon te doorbreken. Mijzelf bewust te zijn van wat ik doe, juist op die alledaagse momenten. Dat helpt mij scherp te blijven, aanwezig. Of zoals een meer zweverig mens zou zeggen;
Zo ontzettend genoten van de @oranjeleeuwinnen En vooral ook van de beeldvorming die zo snel veranderde. Steeds meer mensen, mannen vooral, die vaak schoorvoetend, maar soms ook trots jubelend toegaven helemaal om te zijn. Meisjes die op straat liepen in shirtjes van Martens en Miedema. Dat begon bij het gewonnen EK een paar jaar geleden, maar zette nu in rap tempo door. Dat is toch wat ik het mooist vind aan alles rond dit team. Dat jonge kinderen nieuwe helden hebben, nieuwe dromen. En dan bedoel ik niet dat al die meisjes nu meteen profvoetballer willen worden, de winnende goal dromen te scoren in een finale op het WK. Al is dat natuurlijk óók een heerlijke ambitie. Maar ik bedoel dat eerder onmogelijk geachte prestaties nu haalbaar blijken, dat je je als meisje niet hoeft laten tegen te houden omdat anderen vinden dat iets alleen voor jongens een beroep is, en voor meisjes hoogstens een jongensachtige hobby. Dat je je kunt identificeren met die sterke vrouwen op dat veld in de absolute wereldtop. Dat is mooi. En belangrijk. Ik dacht steeds aan een meisje dat ik ooit trof op een school in een lastig genoemde wijk van de randstad. Het ging die dag over dromen. Over wat je wilde worden als je groot was. Het liefst zou ik dokter worden, had ze gezegd. En toen bijna verontschuldigend er achteraan; maar dat kan natuurlijk niet. Ze kende geen meisjes zoals zij die dat beroep van witte mannen uitoefenden, zag geen perspectief buiten de wijk. Had één keer een vrouwelijke arts in een film gezien, en thuis een ziek broertje. Maar een film staat op afstand. De voetballers van Oranje zijn meisjes net als zij. Zoiets kan dus. Alles kan dus.
Zo dol op deze vrouw, en op haar prachtige boodschap. @brenebrown Ik kwam haar naam al een paar keer tegen in podcasts en boeken. Ze deed ruim 20 jaar onderzoek naar schaamte, kwetsbaarheid en empathie. Nu staat haar ‘talk’ over de moed die nodig is om kwetsbaar te zijn op @netflixnl Met en passant een schitterend stuk over omgaan met mensen die zich negatief uiten op social media. Maar gaat vooral over risico’s durven nemen, en écht zijn. Absolute aanrader. 💕
Uit het vragenrondje vandaag. Een korte workout, voor op de dagen dat er weinig tijd is om te trainen. Een half uurtje, dit keer. Ik ga dan liever tóch, om de gewoonte in stand te houden. En in een half uur kun je nog flink wat werk verzetten. In dit geval 12 rondes van 5 Romanian deadlifts en 5 toes to rings. Zonder rust. Daarna nog wat klauteren en stretchen. Binnen 30 minuten weer op de fiets naar huis.
Wat is dit mooi, joh. Zoveel vreugde steeds. Een team dat zó collectief straalt, elkaar onderling zoveel gunt. Op naar de finale! Een historische prestatie, en een schitterend voorbeeld voor iedereen die werkt of sport in teamverband.
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Daag jezelf uit, geef er een creatieve draai aan. Maak er wat moois van, lieve mensen! Atleet in de video is @disney.rm
zondag ❤️
Diana Nyad was 28 toen ze voor het eerst probeerde van Cuba naar Florida te zwemmen. Een ervaren topzwemmer op de fysieke piek van haar leven. Na 120km werd ze uit het water gehaald omdat de stormachtige zee haar richting Texas duwde en de hoge golven haar tegen de wanden van haar sharkcage smeten. Nyad deed daarna nog drie onsuccesvolle pogingen. Haar vijfde poging deed ze zonder sharkcage, met een siliconen masker op tegen het zoute water en de kwallen. Ze was toen 64, en slaagde erin Florida te bereiken. Vijf pogingen, met meer dan 30 jaar tijd er tussen. Aan dat verhaal dacht ik sinds het moment dat @maartenvanderweijden zijn eerste poging de Elfstedentocht te zwemmen staakte. Ik wist dat hij het opnieuw zou proberen. En als het hem deze tweede keer niet gelukt was, opnieuw. En op een gegeven moment zouden dan de media zijn afgehaakt, maar Maarten zou het ook zonder het mediacircus dat hem hielp die enorme bedragen voor kankeronderzoek in te zamelen, zijn blijven proberen. Net als Diana Nyad dat deed. Omdat er bij mensen met dat type karakter iets moois gebeurt nadat ze falen. Als je het al falen mag noemen. Naast hun persoonlijk drang om zo’n reusachtige uitdaging aan te gaan, lijken ze zich bewust van het voorbeeld dat ze geven, iedere poging opnieuw. Als je iets heel graag wilt en het lukt niet, probeer het dan gerust een tweede keer, schreef Maarten op zijn media. Als je ergens in gelooft, blijf je er dan voor inzetten, zei hij zonder woorden. Hou vast aan wat je jezelf hebt voorgenomen. Laat je niet ontmoedigen door mensen die over je oordelen, je motivatie in twijfel trekken, die zeggen dat je iets niet kunt, of door welke externe factor dan ook. Ga door. Sta op. Begin opnieuw.
Een nieuwe week, vol mogelijkheden. Zoek de samenwerking op. Maak er wat moois van, lieve mensen!
💕

« 1 ... 7 8 9 ... 91 »

Last mentioned in:

All mentions »

Arie Boomsma

Amsterdam

Het optimisme grenst aan onverantwoordelijkheid

web www.arieboomsma.nl

View posts on map
statistics

  • friends:

    0

  • followers:

    88

  • total posts:

    2180


calendar

friends

no friends, let's find some!

show all »